Een aanvraag van een psycholoog. Een dame, begin 80. Ze woont nog zelfstandig, maar hulp is meer en meer nodig. Een Buddie? Ja, maar helaas, mevrouw voelt weerstand. Aan Herberg Thuis de vraag of we open staan voor gesprek.

Altijd!
Met Buddie X, Buddie van het eerste uur gaan we langs. Nee zeggen we niet snel en ook de Buddie (afkomstig uit de zorg) is niet zo snel van haar stuk te krijgen. Aan eetkamertafel schuiven aan; zorgcoördinator van Herberg Thuis, Buddie X en de psycholoog.

De zorgvraag gaat over durven.
Want hulp toelaten gaat allerminst over iets kleins. Het is een vorm van overgave. Iets dat ons mensen niet zelden moeilijk afgaat. Naar ze nu laat merken, lijkt mevrouw niet bereidt zichzelf open te stellen voor de komst van een Buddie. Het is ook niet niks, iemand in je eigen ruimte, je woonkamer toelaten. Tot zorg van betrokken psycholoog. Er is vanuit mevrouw eerder weerstand dan een uitkijken naar. En het is zó nodig.

We gaan gewoon beginnen.

Met dezelfde insteek als waar we het gesprek die ochtend in mei mee ingaan. Nee zeggen we niet zo snel. We noemen het een proef. Voor zowel de Buddie als mevrouw zelf. Geen verplichtingen. Dat helpt al. Creëert ruimte voor een ja. En, zoals de praktijk wel vaker uitwijst. Gewoon beginnen is veelal de sleutel. Onbekend maakt immers onbemind.

En zo vindt het zijn weg. Vertrouwen wordt gewonnen. Kleine stappen genomen, - en vooral gewoon kennismaken. Elkaar leren kennen. Wat een geluk dat we daar het ouderwetse kopje koffie voor hebben!

Van de eerste afspraak rollen we voorzichtig door in de tweede. Nou ja, de Buddie uiteraard met al haar toewijding en liefde voor het vak. Al snel en zonder teveel aandacht voor de aanvankelijke twijfels, lopen de afspraken wekelijks door en geniet mevrouw zichtbaar van alle tijd en aandacht.

Naar buiten – de natuur in.

Want, dit uitje staat met regelmaat op de agenda. Even samen winkelen mag ook niet ontbreken. Op een goeie dag maakt mevrouw zelfs vanuit eigen initiatief een plan en vraagt haar Buddie dit samen met haar op te pakken. Van samen de kamer even opruimen tot op pad voor een nieuwe bril!En de zorg en betrokkenheid blijkt wederzijds.
Want, een misverstand rondom een gemaakte afspraak dient zich aan. De Buddie komt niet opdagen en dat maak mevrouw bezorgd. Ze trekt aan de bel, want niets voor haar om niet op een gemaakte afspraak te komen.

Wat mevrouw en haar Buddie bereiken

Nee, het gaat niet vanzelf. Vraagt welwillendheid en geduld, van beide kanten. Maar onze insteek is altijd die van het zien van mogelijkheden. Begin klein, de drempel laag. In dit specifieke geval is er dan ook opluchting en blijdschap dat het lukt. Het gemis van sociaal contact en opkomende eenzaamheid van mevrouw wordt verbroken. Gewoon vanuit huis. Samen eropuit maakt ook dat aansluiting in de woonomgeving, weer wordt opgezocht. Met buurtbewoners wordt voorzichtig aan weer een praatje gemaakt op straat.

Wat nou als het gewoon wél lukt.
Herberg Thuis maakt zorg liever niet te ingewikkeld. Geen onnodige administratie of strakke regels. Wat als we nu gewoon eens kijken naar waar het om gaat? Om wie. Mensen.